Մեր ընտանիքը միշտ համարվել է հարգված ու համերաշխ։ Երբ որդիս ամուսնացավ, հույս ունեի, որ մեր ընտանիքի խաղաղությունն ավելի կամրապնդվի։ Սակայն ամեն ինչ այդքան էլ հարթ չէր։
Սկիզբը
Ի սկզբանե ամեն ինչ լավ էր թվում․ հարսս՝ ժպտերես, բարի ու պատրաստակամ։ Միշտ ասում էի՝ «Տե՛ս, մեր տան բախտը բերեց»։ Բայց տարիներ անց սկսեցի նկատել որոշ բաներ, որոնց վրա երկար ժամանակ աչք էի փակում։
Նա հաճախ էր անտեսում մեր ընտանեկան սովորույթներն ու կարծես թե հատուկ ուզում էր առանձնանալ։ Երբեմն նկատում էի, որ խոսում է հարևանների կամ բարեկամների մասին, և դա միշտ էլ թեթև չէինք ընդունում։
Համբերությունս սկսեց սպառվել
Երկար ժամանակ փորձում էի ոչինչ չասել։ Մտածում էի՝ ընտանիքի խաղաղությունը կարևոր է, խուսափում էի խոսակցություններից ու վիճաբանություններից։ Բայց ամեն ինչ փոխվեց, երբ մի օր անսպասելիորեն լսեցի, թե ինչ է նա ասում իմ մասին։
Ես ներս մտա՝ կարծելով, թե ոչ ոք տանը չէ, բայց տեսա, թե ինչպես նա հեռախոսով բողոքում էր իր ընկերուհուն։ Ասաց․
«Ախր չգիտեմ՝ այս մարդիկ ինձ ի՞նչ են ուզում, ամեն ինչ իրենց դուր չի գալիս»։
Սկզբում խորը շունչ քաշեցի ու ասացի ինձ՝ հանգիստ, բայց մի օր հասավ այն կետին, որ ուղղակի չկարողացա լռել։
Վճռական պահը
Այն օրը բոլորն էին տանը։ Հարսս որոշեց բացահայտ անտեսել ինձ, երբ նրան խնդրեցի մի փոքր օգնել․ չնայած նա ազատ էր, ուղղակի նստած հեռախոսով էր զբաղվում։
Դե, արդեն վերջն էր։ Որոշեցի բարձրաձայնել ամեն բան։ Նստեցրի բոլորին սեղանի շուրջ ու սկսեցի խոսել․
«Մեր տունը միշտ եղել է հարգանքի և սիրո օջախ։ Բայց եթե մեկը չի ցանկանում հարգել մյուսին, դա չի նշանակում, որ մենք պետք է լռենք։ Ես երկար եմ համբերել, որ հարստությունս չքանդվի, բայց այս պահից սկսած՝ ես ամեն ինչ կասեմ ուղիղ»։
Նա լռեց։ Որդիս նույնպես։ Բոլորը լուռ էին։ Ես գիտեի, որ դա հեշտ չէր, բայց դա անհրաժեշտ էր։
Ի՞նչ տեղի ունեցավ հետո
Այդ խոսակցությունից հետո մեր ընտանիքը կարծես նորից սկսեց շնչել։ Հարսս՝ թեկուզ սառը, բայց սկսեց հարգել մեր տան կարգուկանոնը։
Այս պատմությունն ինձ սովորեցրեց, որ երբեմն ընտանիքը պահելու համար պետք է խոսել, այլ ոչ թե լռել։
Դուք ի՞նչ կանեիք իմ տեղում։ Կիսվեք այս պատմությամբ, եթե այն ձեզ ծանոթ է կամ հետաքրքրեց։ 😊