Այսօր համացանցում արագ տարածվեց մի պատմություն, որը հուզեց հազարավոր մարդկանց։ Մի տատիկ պատմել է, թե ինչպիսի արտասովոր դեպք է տեղի ունեցել իր հետ՝ թոռնիկին Հայաստանից ճանապարհելուց ընդամենը երկու օր անց։
Թոռնիկի մեկնումը և հուզիչ բաժանումը
Տատիկը, ում անունը Անահիտ է, պատմում է, որ թոռնիկը՝ Արամը, ընտանիքի հետ մեկնել է արտասահման՝ ուսումը շարունակելու նպատակով։ Բաժանումը եղել է ծանր, բայց Անահիտը, զսպելով արցունքները, ասել է․
«Դու պետք է գնաս ու հաջողություն ունենաս։ Ես այստեղ կլինեմ, կսպասեմ քեզ»։
Թոռնիկի մեկնումից հետո տատիկը, միայնակ մնալով տանը, սկսեց զգալ պակասը։ Սակայն նրան չէր սպասվում այն, ինչ տեղի ունեցավ երկու օր անց։
Անսպասելի զանգը
Երկու օր անց Անահիտը ստանում է զանգ, բայց ոչ սովորական։
«Զանգը բացեցի ու սկսեցի լսել ձայն, որը կարծես Արամինն էր։ Ես ապշած էի։ Նա պատմում էր, թե որքան շատ է կարոտել ու թե ինչպիսի լավ հնարավորություն է ստացել իր նոր երկրում», — հիշում է տատիկը։
Բայց ամենահետաքրքիրն այն էր, որ զանգը իրականում չէր եղել։
Անբացատրելի երևույթ
Անահիտը պատմում է, որ զանգից հետո, երբ փորձել է ստուգել հեռախոսը, տեսել է, որ նման զանգ ընդհանրապես չի եղել։
«Անհավատալի էր։ Կարծես նրա հոգին ուզում էր ինձ ասել, որ ամեն ինչ լավ է։ Ես զգացի նրա ներկայությունը այնպես, կարծես նա կողքիս էր»։
Հանրության արձագանքը
Այս պատմությունը լայն քննարկման առարկա դարձավ սոցցանցերում։ Մարդիկ տարբեր մեկնաբանություններ են թողնում․
«Տատիկ ջան, սա ցույց է տալիս, որ սերը կապում է մեզ՝ անկախ հեռավորությունից»։
«Սա ապացույց է, որ մեր հարազատները միշտ մեր կողքին են, նույնիսկ երբ ֆիզիկապես մեզնից հեռու են»։
«Այսպիսի պատմությունները պարզապես ապշեցնում են։ Ես կցանկանայի նման կապ ունենալ իմ հարազատների հետ»։
Ինչ են ասում մասնագետները
Հոգեբանները նշում են, որ նման դեպքերը հաճախ պայմանավորված են ուժեղ զգացմունքային կապով։
«Մայրական կամ տատական սերը յուրահատուկ ուժ ունի։ Նման երևույթները հաճախ արտացոլում են մարդու ենթագիտակցությունը», — ասում է հոգեբան Աննա Մկրտչյանը։
Անահիտի եզրակացությունը
Անահիտը վստահ է, որ այս զանգը ոչ թե պատահականություն էր, այլ տիեզերքի նշան, որ ամեն ինչ կարգին է։
«Ես հիմա հանգիստ եմ։ Գիտեմ, որ Արամն ինձ չի մոռանա, իսկ ես միշտ կլինեմ նրա կողքին՝ թեկուզ մտքով», — ասում է տատիկը։
Այս պատմությունը ևս մեկ անգամ հիշեցնում է, որ սերն ու կապը հարազատների միջև կարող են հաղթահարել բոլոր սահմանները՝ նույնիսկ հեռավորությունը։